mamiz eçagutzen çaitudalaco consolamendua,
çure xangrin eta aztoramenaren berri dudala.
Urrunean çure oinhacean nagoelaco baquea aurkitzen dut,
berriro jinen çarelaco iguritzapena,
guehiago beldur içanen ez çarelaco goçagarria.
Nehoiz ez dugu eçagutu non harcen çuen pausu isiltassunac, non cetzan azquen hitza, nora doan. Ez da picorric akitu behiala alhorrec hegan e...
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina